کد مطلب:94994 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
[صفحه 770] به هنگام خلافت عمر ابن خطاب عده كثیری به عمر گفتند: اگر زیورهای كعبه را برداری و صرف سپاه مسلمین كنی، پاداش خیرش بیشتر است زیرا كعبه به اینهمه زیور احتیاج ندارد. عمر بر این قصد شد كه چنین كند، و درباره اینكار با علی (ع) گفتگو كرد و از او نظر خواست امیرمومنان چنین فرمود: قرآن بر رسول خدا (كه درود بی پایان خدا به روان پاكش باد) فرود آمد. باید دانست كه ثروتها بر چهار گونه بودند: اموال مسلمین كه پس از مرگشان، از روی حسابی معلوم میان وارثان قسمت میشد. غنائم جنگی كه بین مستحقان تقسیم میگردید. پنج یك سود بازرگانی و تجارت كه آفریدگار، مورد مصرف آن را معلوم فرموده است. صدقات، كه كردگار سبحان مشخص فرموده به چه كسانی بخشیده شود. زیور كعبه در آن روز جزو آن بود و خداوند آن را به حال خود گذاشت و برای تصرفش دستوری نداد، و حتی به حال خود گذاشتن آن هم از روی فراموشی نبود، زیرا كه مكان و مقدار آن بر او پوشیده نبوده است. پس تو هم، همان گونه كه خداوند و پیامبرش آن را بجای خود گذاشتند، دست بر آن دراز مكن، و بگذار همانگونه كه هست باشد. (پس از این سخن، عمر گفت: اگر تو نبودی ما رسوا می شدیم. آنگاه زیور كعبه را بجای خو د گذاشت )
صفحه 770.